Οι λάτρεις των δύο τροχών σήμερα πρέπει να ευχαριστούν ένα Γερμανό εφευρέτη τον Γκότλιμπ Ντάιμλερ, ο οποίος πριν από 121 χρόνια δημιούργησε την πρώτη μηχανή για να φτάσουμε στο σήμερα με όλα τα τεχνολογικά θαύματα όπου μπορούμε να καβαλήσουμε. Η μοτοσυκλέτα στον καθένα από εμάς προσφέρει ξεχωριστές στιγμές απόλαυσης.
Για ακόμα μια φορά κατάφεραμε να κάνουμε τα σχέδια μας πραγματικότητα. Για κάποιους είναι πλέον πολύ απλό ενα ταξίδι στην Ευρώπη και τους καταλαβαίνω, γιατί το ίδιο αισθάνομαι τώρα και εγώ, μιας και φέτος πήγαμε μόνοι μας,χωρίς παρέα.
Πολλοί ήταν αυτοί που με απέτρεπαν για κάτι τέτοιο.Ο λόγος είναι απλός, αλλιώς είναι όταν ταξιδεύουν 2-3 μηχανές παρέα στην περίπτωση που συμβεί κάτι και αλλιώς είναι όταν είσαι μόνος.
Έχοντας διαβάσει διάφορα ταξιδιωτικά,είτε απο φόρουμ,(http://www.advrider.com/forums/ , http://www.mototraveldest.com/forum/index.php ) είτε απο διάφορα Blog και έχοντας κάνει κουβέντες με ενα πολύ καλό ταξιδευτή που μου έχει κολλήσει το μικρόβιο του εξωτερικού,άρχισα να συνθέτω το παζλ.
Η αλήθεια είναι πως φέτος ήθελα να πάω σε ένα μέρος της Ιταλίας που με είχε μαγέψει βλέποντας την εκπομπή "Top Gear".
Το μέρος;
Kυριακή 19 Ιουνίου 2011. 4η ημέρα.
Τελειώνοντας απο την Bologna ξεκινήσαμε για Μιλάνο μέσω Autostrada,(Α1). Η απόσταση ηταν 225 χλμ,περίπου 3 ώρες με στάσεις για καφέ και ξεμούδιασμα. Στο Μιλάνο καθήσαμε περίπου 01:30 ώρα για καφεδάκι και μερικές φώτο.Το να ταξιδεύεις με την μηχανή τούμπανο απο βαλίτσες ,να είσαι full μες την μαυρη cordoura μεσα στην κίνηση της μεγαλούπολης του Μιλάνου δεν είναι και το πιο ευκολο.
Βόλτα στο ανάκτορο Castello Sforzesco
Καθεδρικός ναός Duomo
Είναι ισως το πιο χαρακτηριστικό σημείο του Μιλάνου. Είναι η έδρα του αρχιεπισκόπου της πόλης και η τέταρτη μεγαλύτερη εκκλησία στην Ευρώπη. Έχει μήκος 157 μέτρα. Άρχισε να χτίζεται το 1386, από Gian Galeazzo Visconti σε ρυθμό γοτθικό. Είναι αφιερωμένος στην Παναγία, χτισμένος με λευκό μάρμαρο και φανταστικά βιτρό, ενώ το μπροστινό του μέρος τελείωσε το δέκατο ένατο αιώνα.
Στο υψηλότερο κωδωνοστάσιο, σε ύψος 108,5 μέτρων, δεσπόζει το μπρούτζινο επιχρυσωμένο άγαλμα της Παναγίας, η La Madonnina, που βρίσκεται στις καρδιές όλων των Μιλανέζων και των Καθολικών γενικότερα.
Η Milanese Galleria, όπως επίσης αποκαλείται, σε αντίθεση με τους συνειρμούς που μας φέρνει το όνομα galleria (έκθεση), από την αρχή της λειτουργίας της ήταν ένας χώρος καταστημάτων. Είναι ο πρόδρομος όλων των σύγχρονων εμπορικών κέντρων. Μάλιστα από τη λειτουργία της και μετά πολλά εμπορικά κέντρα ανά τον κόσμο χρησιμοποιούν το όνομα galleria.
Στη galleria μπορείτε να κάνετε τις αγορές σας σε πολυτελή προϊόντα από φίρμες όπως Prada, Bershka, Gucci, Louis Vuitton και άλλες.
Εδώ και εμείς σαν Ελληνες την αράξαμε στα Mc Donalds και φάγαμε κάτι στα γρήγορα,εχοντας απέναντι μας τις παραπάνω φίρμες.
Μετά ξεκινήσαμε για τη Lago di Como και πιο συγκεκριμένα για το Mandello del Lario που και θα διανυκτερεύαμε.
Μόλις φτάσαμε στον παραμυθένιο ξενώνα,θα σας εξηγγήσω αργότερα το γιατί,αφήσαμε τα πράγματα μας και ξεκινήσαμε να κάνουμε τον γυρο της λίμνης γιατί αυριο μας περίμενε μια πολύ μεγάλη μέρα.
Πρώτα πήγαμε στη Varenna για να πάρουμε το καραβάκι για το Bellagio.
Καναμε μια βόλτα παραλιακά και μετά ξανά το καραβάκι για να πάμε στην Cadenabbia και απο εκεί στο Menaggio.
Απο το Menaggio ξεκινήσαμε για να κατεβούμε στο Como.
Εδώ ηταν το πρώτο μέρος που συναντήσαμε κίνηση.Ειναι απο τις λίγες φορές που συναντάω τέτοιo μποτυλιάρισμα.
Ηταν Κυριακή και όλοι εφευγαν απο τα παραλίμνια εξωχικά τους για να κατέβουν στις πόλεις. Το τι χλίδα και το τι αμάξι κυκλοφορούσε ,δεν περιγράφετε. Με την μηχανή άδεια απο βαλίτσες και εμείς ντυμένοι ελαφρά με τζινάκι ,ημασταν βασιλιάδες σε σχέση με ολους αυτούς που περίμεναν με τις ώρες στην ουρά.Ολη αυτή η κατάσταση μου θύμισε την ταλαιπωρεία του να πας για ενα μπάνιο στην Χαλκιδική.
Φτάσαμε στο Como και κάναμε την βόλτίτσα για να ξεμουδιάσουμε.Δεν με ενθουσίασε και τοσο πολύ σαν πόλη.Καναμε μια αναγνωριστική βόλτα και μετά ξεκινήσαμε για τον ξενώνα μας ,στο Mandello del Lario μεσω Erba & Lecco.
Κατα την επιστροφή μας στον ξενώνα μας περίμενε μια απρόοπτη εκπληξη.Ειχαν ερθει για Κυριακάτικη επισκεψη ο πατέρας του Julianno και μερικοι φίλοι τους.
Η φωτιά άναψε σε ενα παλιό βαρέλι που η καφέ σκουριά του θύμιζε άλλες δεκαετίες.
Ο πολύ καλός φίλος, και συνονόματος ,του Julianno εβγαλε την κιθάρα και ολοι μαζί εστησαν ενα πολύ όμορφο μουσικό παρεάκι που το μόνο που σκεφτόμουν ηταν να μη τελειώσει αυτή η ομορφη βραδιά.Δεν αργησε να μας σκεπάσει η υγρασία της πολύ ησυχης λίμνης του Como.Εχοντας πιεί τα κρασάκια μας και σιγοτραγουδώντας τα τραγούδια του Julianno και της παρέας,ανναρωτιώμουν τι εστί παράδεισος.Ενοιωσα την χαλάρωση απο το αγχος που είχα εδώ και πολύ καιρό ,πρίν αρχίσει το ταξίδι μας.
Ο ξενώνας είχε μόνο 2 δωμάτια,το ενα είχαμε εμεις και το αλλο 2 κορίτσια απο την Γερμανία και την Ελβετία ,οπου είχαν ερθει για βόλτα στη λίμνη Como.
Δυστυχώς για εμάς ήταν για ένα μόνο βράδυ.
Το ταξίδι μας συνεχίζεται.
Continued below.
Press the link to read:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.