moto-traveler: 24 July 2013 Mo i Rana to Narvik-9th Day

9η Μέρα.
Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Κείμενο:Μιχάλης Χατζάκης,Παρθένα Νεοφυτίδου

Φωτογραφίες:Μιχάλης Χατζάκης-Παρθένα Νεοφυτίδου

Ξύπνημα κατά τις 06:30 ,πρωινό και αναχώρηση για να καλύψουμε τα 450 χλμ που μας δείχνει το gps.Η αλήθεια είναι πως τα χιλιόμετρα εδώ δεν κυλάνε γρήγορα, αλλά δεν μας πολύ νοιάζει γιατί η φύση μας έχει εντυπωσιάσει τόσο που η οδήγηση εχει αρχίσει να γίνεται απόλαυση!

Πολλές φορές συναντούσαμε πινακίδες που προειδοποιούσαν για ταράνδους αλλα εμείς δεν είχαμε την τύχη να συναντήσουμε κανένα,μέχρι εκείνη τη στιγμή!!!!!

΄Οσο πιο πολύ πλησιάζαμε προς τον αρκτικό κυκλο,η βλάστηση άρχισε να αραιώνει σε πολλά σημεία και τα δέντρα ήταν αρκετά χαμηλά σε ύψος και γενικά πολύ πιο αραιά.....

Ο καιρός ήταν εξαίσιος. Λαμπρός ο ήλιος μας συντρόφευε κατά την είσοδο μας στον Αρκτικό κύκλο.

The Arctic Circle Centre, 66' 33’ N

Αφήσαμε και εμείς το σημάδι μας στην γεμάτη με αυτοκόλλητα πινακίδα.

Το Αrctic circle Centre βρίσκεται δίπλα στον αυτοκινητόδρομο E6 στο Saltfjellet στην κομητεία του Nordland.Η αρχιτεκτονική του κέντρου είναι προσαρμοσμένη στο περιβάλλον της φύσης.

Το κέντρο είναι ένα φυσικό σημείο στάσης για τους ταξιδιώτες που εισέρχονται ή εξέρχονται από το Αρκτικό Κύκλο.

Μέσα στο κέντρο υπάρχει μια καφετέρια που σερβίρει πιάτα της νορβηγικής κουζίνας, ένας κινηματογράφος,εκθεσιακός χώρο με πληροφορίες για το Αρκτικό Κύκλο και ένα μεγάλο κατάστημα δώρων-αναμνηστικων.

Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και τριγυρίσαμε πάνω-κάτω-αριστερά-δεξιά,συνεχίσαμε το ταξίδι μας.Όσο ανεβαίναμε η ανυπομονησία μεγάλωνε στο κατακόρυφο.Βλέπαμε μέρη που τα είχαμε δει σε φωτογραφίες από άλλους μοτοταξιδιώτες τόσες πολλές φορές,που αισθανόμασταν σαν να είχαμε ξαναβρεθεί εκεί.....

Ορμητικά νερά κατέβαιναν από ψηλά ιδιαίτερα στον λαιμό της κοιλάδας, στο σημείο ένωσης των βουνών, όπου δεκάδες μικροί και μεγάλοι καταρράκτες μαγνήτιζαν το βλέμμα μας!

Τι να πω για αυτές τις εικόνες,είχαμε μείνει άφωνοι και απολαμβάναμε την κάθε στιγμή,το κάθε χιλιόμετρο που έγραφε το κοντέρ της μηχανής και του εγκεφάλου μας!!!!

Στάση για καύσιμα και σύντομη γνωριμία με τρείς φιλανδούς,(πατέρας-γιος-ανηψιός), που πριν δυο μέρες ήταν στο Nordkapp και τα νέα για τον καιρό δεν ήταν αυτά που θέλαμε να ακούσουμε.

Μπορεί να καταντήσω γραφικός.αλλά ειλικρινά δεν περιμέναμε ότι θα ενθουσιαζόμασταν τόσο πολύ από τα τοπία.

Κατηφορίζοντας απο τα βουνά ,φτάσαμε στην θάλασσα και πήραμε το ferry που ενώνει τον Ε6 από Βones με Scarberget.

Αυτό που μας έκανε εντύπωση,ήταν ότι βλέπαμε συνεχώς αυτοκίνητα μιας άλλης εποχής.Περιττό να αναφέρω ότι ήταν όλα καλοδιατηρημένα,πεντακάθαρα και υπέροχα,σαν την κυρία της παρακάτω φωτογραφίας.

Το υπέροχο ξενοδοχείο που μας φιλοξένησε στο Νarvik,βρισκόταν(από μια πρώτη εκτίμησή μας),στην άκρη της πόλης.

Το αστείο ήταν ότι όταν κατεβήκαμε στην υποδοχή και ρωτήσαμε αν το κέντρο ήταν μακριά για να πάμε με τα πόδια,η γλυκύτατη υπάλληλος μας είπε:μα εδώ είναι το κέντρο!!!!To Narvik λοιπόν είναι μια πολύ μικρή πόλη στην οποία δεν έχει να δεις και πολλά πράγματα..Να σας αναφέρω ότι αν και κουρασμένοι κάναμε να φτάσουμε στο τελείωμά της περί της μισής ώρας.Άντε τώρα,ψάξε να βρεις πού θα φας!!!!

Τα παιδία παίζει(για ακόμη μια φορά).

Μην ψάχνετε την Αθήνα...δεν θα την βρείτε πουθενά.Το μάτι μας κόλλησε στη μαγική λέξη:Νordkapp 709χλμ.

Και στη μέση του πουθενά λοιπόν.....το κεμπάπ.Το είδαμε όπως έβλεπε ο σκίουρος το βελανίδι στο Ice Age....γιαμ,γιαμ.

Αυτή την φορά προτιμήσαμε να φάμε κοτοπουλάκι(έτσι νομίζουμε τουλάχιστον).Τώρα αν ήταν κάτι άλλο ο Αλλάχ και η ψυχή του Ιρανού.Το θέμα είναι ότι ήταν πεντανόστιμο.